ทศพิธราชธรรม คือ ธรรม 10 ประการที่พระมหากษัตริย์หรือผู้ปกครองพึงประพฤติ เป็นหลักคุณธรรมเพื่อประโยชน์สุขของราษฎร และความเที่ยงธรรมของบ้านเมือง

สาระโดยย่อ

• ทาน — การให้ เอื้อเฟื้อ สงเคราะห์
• ศีล — สำรวมกาย วาจา ใจ เป็นแบบอย่าง
• ปริจจาคะ — เสียสละประโยชน์ส่วนตนเพื่อส่วนรวม
• อาชชวะ — ซื่อตรง มุ่งมั่น จริงใจ
• มัททวะ — อ่อนโยน สุภาพ งามสง่า
• ตบะ — เพียร ข่มใจ มีวินัย
• อักโกธะ — ไม่โกรธ มีเมตตาประจำใจ
• อวิหิงสา — ไม่เบียดเบียน ไม่กดขี่
• ขันติ — อดทน อดกลั้น ไม่ท้อถอย
• อวิโรธนะ — ยึดมั่นในธรรม ความเที่ยงธรรมเป็นที่ตั้ง

นักปราชญ์กล่าวว่าพระมหากษัตริย์ไทยในอดีตแม้อยู่เหนือกฎหมาย แต่ทรงอยู่ในกรอบราชธรรมเพื่อความเป็น “พระธรรมราชา” อำนาจจึงถูกจำกัดด้วยธรรม มุ่งความสุขของราษฎรเป็นใหญ่ และทรงเป็นแบบอย่างชักนำผู้อื่นให้ตั้งอยู่ในธรรม